BDSM, Dominanz und Besitz: Eine Wahrheit, die schmerzt – und Lügen, die besser schmecken
BDSM. Omnes loquuntur de flagris, vinculis, fabulis scaenicis. Sed ubi ludi finis est – et ubi incipit veritas? Cur vera dominatio, possessio et humilitas tam rara sunt – et cur plerique sunt actores in scaena vacua? Hic textus est eis qui veritatem ferre possunt. Ceteris? Bene est – irascimini.
1. BDSM: Superbia sub latex
Hodie BDSM est velut pulmentum instans. Duo verba, flagrum ex Aliexpress, larva, latex – et ecce: omnes sibi fingunt Dominos Tenebrarum vel Deas Noctis. Communitas? Magis Instagram quam abyssus. Magis persona quam anima. Submissi humilitatem cupiunt – sed tantum donec verus dolor incipit. Dominae potentiam volunt – sed pulchram, blandam, sine frigore oculorum. Alter est “switch” – quia nemo audet ad medullas ire. Et iocus summus? Scaena luditur hebdomade, verbum salutis dicitur, latex removetur, Netflix accenditur. Gradus completus – gratias, revertere!
2. Vera dominatio dolet. Non solum te – praesertim superbiam tuam.
Vera dominatio non est suavis. Non est pulchra. Est dura, inexorabilis, interdum crudelis, interdum glacies pura. Non est ludus potestatis – sed ipsa potestas. Significat: decernere pro altero, finem libertatis statuere. Hoc autem… Plerique “Domini” nolunt. Laudes volunt, imagines, approbationem. Reginae esse volunt nocte – sed die iterum “puella communis quae cafam et feles amat.”
Author: DeepShadow
Esse Dea est – possidere. Accipere – et numquam reddere. Et vera Dea non interrogat si tibi placet. Curasne tuae? Fortasse. Sed primum est voluntas eius.
3. Servus? Non – modo alius spectator voluptatum.
Plerique “servi”, submissi, animae subiectae… sunt hospites in hortis ludorum. “Humiliari volo, dolorem sentire, in genibus esse...” Sed tantum usque ad veram possessionem. Cum aliquis dicit: “Non es iam homo. Mihi es. In aeternum. Libertas tua perit. Non audiam. Non rogabo. Eris quod ego iubeo – et nihil aliud.” Tunc pauci remanent. Reliqui plorant. In Facebook scribunt: “Nimis erat.”
4. Veritas rara est – ideo dolet.
Pauci tantum vere id volunt. Servus qui vitam suam pro Domina daret – non metaphorice, sed vere. Femina quae possessionem quaerit – non lusum litteris. Amor durior quam mors. Devotio quae et salvat et damnat. Hoc non est ludus. Non est iocus hebdomadalis. Haec est essentia – Veritas quae conteret, nisi sustineri potest. Forte decem tales in tota regione sunt. Ideo nemo de eis loquitur. Ideo illis irrideatur. Quia plerique sunt molli, levi, tuti. Et vera tenebra eos terret – quia nudos relinquit.
5. Illusiones, larvae et mendacia
Mundus modernus omnia vult: “fortitudinem”, “aperietatem”, “ludum potestatis”… Sed tantum dum potest revocari. Larvam “venatricis” induere cum viginti annos nata es – est in more. Vere autem virum delere, eum possidere, eum gestare ut armillam et progredi cum mente tranquilla? Hoc nemo vult. Quia vera potestas non est gloria – sed solitudo. Et vera possessio non est fama – sed silentium in mente servi qui scit se iam non esse hominem.
6. Quid nunc? Tam audax es ut dicebas?
Hic textus non est clamor in vacuum. Est vocatio. Ad eos qui dolorem, solitudinem, exilium sui ipsius non timent. Si te haec verba perturbant, alliciunt, frangunt et simul trahunt – es unus ex paucis qui intellegunt. Reliqui? Pergant ludere, gratias colligere, fabellas scribere in FetLife. Veras umbras ferre possunt tantum qui iam non habent quo fugere.
Et si quis expectat spem, lucem in fine tenebrarum… Nulla hic est. Veritas non est omnibus. Et dolor – electis tantum datur.
BDSM? Possessio? Amor et humilitas? Si confiteri non times – mihi es. Ceteris – felix sit vobis vestrum infernum instantaneum.
-- DeepShadow